Geçmeyen nezlem yüzüden kendimi eve kapattığım şu sıralar bilgisayarımdaki eski dosyalarımı temizlemek beni oyalayan tek şey sanki.Sürekli eski fotoraflar,yazılar,konuşmalar ve bi dolu karmakarışık dosya buluyorum.
Eski fotoraflara bakınca içime garip bi şekilde hafifletici ve ferah bir şeyler dökülüyor gibi hissettiğimi farkettim.Oysa sürekli kendimizi daha ileride bir yerlerde başka zaman dilimlerinde hayal ediyor ve onun için çalışıyoruz hep.Hep~
Gelecek ve geçmiş arasında nefes alamayan bedenlerimize şimdiyi yaşatmamak için direniyoruz.Fakat bunu bilinçli yaptığımızı zannetmiyorum.Tek sorunumuz geçmişi affedememiz.Biz ne kadar karşı çıksak da geçmiş geleceğin içinde.Davranışlarımız geride bırakamadığımız olayların ve hislerin görünmez örümcek ağlarıyla örtülü.Aynı ipler bizi oynatıyor.
Tüm bu karışıklığın ve huzursuzluğun ortasında ilerleyemediğimiz için geçmiş güzel günleri hatırlayarak geri gelmelerini diliyoruz.Oysa umut etmemiz gereken, yeni ve güzel günlerin çabukcak gelip bizi değiştirmesi olmalı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder