Aslında sadece kareli battaniyeme sarılıp uyumayı diliyorum.İnsan yorgunken nasıl uyuyamaz.Yorgunluktan uyuyamamak diye bir şey var biliyor musunuz?
Başım sürekli ağrıdığı ve dödüğü için, duyu ve algılarımda sancılardan sıyrılıp ancak daha sonra hedefe kitlenebildiği için beynimi yavaşlıyor hissediyorum.
Işık tanecikleri,algı ipçiklerimi aydınlata kadar,eşya parçacıkları kendi renklerini kırmızı noktaların arasında belirginleştirip,baş ağrımdan kurtulmaya ve görme sinirlerime ulaşmaya,kendini belli etmeye çalışıyor.Bu görsel yolculuk çok yavaş.Bu nedenle adımlarını teker teker sayabiliyorum.
Oysa her zaman gördüklerimden ya da her zaman bedenimin yaptığı şeylerden hiç de farklı bir şey değil bu.
Yani aslında bir şeyleri görememek değil garip olan.Bir şeyler görmek.Mucizevi bir süreç bu.
Hatta beynime kodladığım seslerin,gördüğüm harflere dönüşmesi,ve harflerin sözcüklere,cümlelere dönüşerek anlamlanması,bütünleşmesi ve beni düşündürmesi, yani okumak eylemi tamamen mucizevi.Onlar yalnızca küçük insan icadı harfler.
Bilmediğim ne çok şey var.
Bunu farketmek için başımın dönmesi gerekiyor sanırım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder