Haketmiyorum.Hiç haketmiyorum.
Bir gün gidicem bu evden.
Bazen bazı laflar saç tellerimi tek tek yoluyorlarmış gibi canımı yakıyor.
Yok yok-hem de hiç haketmiyorum.En uzağa gitmek istiyorum.
İçimdeki bu kalabalık bitsin istiyorum.Ağlamaktan sıkıldım.Gözlerimi ovalamaktan,kırmızı halkalar görür oldum etrafta.
O kadar kolay ki olsa gitmek.Soğuk kanlı olmak lazım.
Sakin sakin kapıyı kapatmak lazım.
Elbette bir yerde huzur bulurum,ona şüphem yok.
-neye var o zaman derler adama
Bu kadar yorulmak normal olmamalı.Bir iyilik meleğim yok inanıyorum.Ama dolunaya az kaldı.Taşlarım:yanımda olun.
Her şey tesadüf olabilir mi.Bilerek yapılmazlarsa evet.
Ama bu bilerek yapılan bir operasyon.Can yakmanın tuzlu tadı hoş gelir tabi.
Ah!Bilsen ne çok tiksiniyorum tüm bunlardan.
Kötü niyet tohumları her yerde.Tiksiniyorum.Hatta bazen gerçekten aklımı kaybediyorum.
En iyisi dostum-en iyisi.
Bırak,ne olacaksa olsun.Nedir ki korkutan seni.
Sinirlerime hakim olamıyorum ilk kez. Tuşlara hep daha hızlı basmak istiyorum.
Kalp kırmamanın cezası kalbinin kırılması olmazdı eğer sincap olsaydık biz.
Ah insanoğlu.Sen ne yavşak bir şeysin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder