Aslında bir şeyler yazasım var gerçekten.Ama kafamın her bir tarafında farklı renkli balonlar farklı taraflara uçuşmakta,ve zihnimin içindeki kedilerin örgün yumaklarıyla birbirlerine karışmakta.
Bu 3 gün içinde çok yoruldum gerçekten.Ve öyle bir duygu karmaşasına ait oldum ki kendimi tanıyamıyorum.Bir an her şeyi-çok sevdiğim puantiyeli fularımıı dahi-bırakıp internetten aldığım biletle ugandaya kaçmak istiyorum.(Uganda bir şey işaret etmiyor gerçekten,bilinçaltı,haha)
(Kendime not:Bilinçaltı can acıtıcı olabiliyor bazen)
Sanki kelimelerimi tükettim ve kendim yeni bir dil keşfedene kadar susmak düşünmek istiyorum,ki aslında düşünecek çok şey de yok.Sadece hızlı geçiyor hayat.İnsan bazen oturup düşünmek istemez mi.
Ya o değil de insan kalbe göre karar almalı.Anı yaşamak o değil mi.
Goethe, Genç Wertherin Acılarında beyni ve kalbi kıyaslarken demiş ki: '.... benim bildiklerimi herkes bilebilir.Ama kalbim öyle mi.Kalbimdir yanlızca bana ait olan'
Bazı şeyler oluyor bitiyor bazen işte.Çok da kötü hissetmemek lazım.Zaman mekan dinlemiyor ki tesadüfler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder